“İbrahim
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim?”(Asaf Halet Çelebi)
Bir aziz meczubun birine “Alem nedir? Şu kurulu düzeni bir anlatıversene.” dedi.
Meczup dedi ki: “Bu şan ve şöhretle dolu olan alem, yüz türlü şekillere donanıp bezenmiş bir nahle benzer. Birisi baştan aşağı el sürdü mü, şüphe yok ki, bütün o şekilleri bozar, hepsi de bir tek mum olur gider.”
Mademki hepsi mumdur, mumdan başka bir şey değildir; yürü vazgeç, o kadar donantı, bezenti de ancak bir şeyden ibarettir!
Her şey bir oldu mu, ikilik kalmaz. Burada benlik ortadan kalkar, senlik de!
Bugün yürüdüğümüz yolların birer sahibi, her bir sahibin de birer putu vardı. O putlar ki, İbrahim’in gelişini beklemeden boyluca seriliverdi yerlere! “Dünya benim mabedim” diyenlerin, bu uğurda kan dökenlerin kaçı sahip oldu, bu süslü sahteliklerle bezenmiş aleme?
Ne Süleyman hüküm sürdü sonsuza dek, ne de Firavun “ben” diyebildi doyasıya…
