Daha kaç şiir yazmalıyım unutabilmek için,
Elimde bir kalem bir kağıtla kaç geceyi sabah etmeliyim?
Sözcüklerden başka yoldaşım kalmadı
Bir de sokağın başındaki kedi var tabii
Gecenin bu körü mırıldıyor, usulca geceye karışıyor sesi
Başka bir gürültüsü var bu gece sessizliğin bile
Hüznün bile bir başka tebessümü var
Ruhuma sinen hissizliğim, bir nebze olsun dinmeyen hasretim var
Bu gece çaresizlikle döktüğüm tüm bu mısraların
Yıllarca üstümde is tutmuş acıları var
Kader, imkansız görünmesiyle meşhur
Bu yüzden kavuşamamamız, ayrı gayrı devirdiğimiz yıllar
Bu yüzden hep bir hasret çemberinde dönüp durmalar
Son satırında baş rolü intihar etmiş gibi bir roman
Yarım kalmış bir sonun ilk cümlesi oluşumuz işte bundan…
