İnsanların öylece yanından geçtiği, o
Beni korkuttu bir gündüz vaktiydi.
Gözlerinin içi boş,
Bedeninin içi dolu, ama ne ile?
Bir varoluş amacı var hiç değilse.
Onun değil, çoğunun ona benzediğini görünce,
Yalnızlığa kaçtım yanlarından delice.
Tanrı’nın yaptığı insanın,
İnsanın yaptığı korkuluktan alt olması…
Oluyormuş, görüyorum.
