Bir an buldum;
Rüzgardaki fesleğen kokularını ayıklayan.
An ki yeter kaplamaya
Herkesin kentini.
Fesleğen kokularını duyamayan
Kentindeki trenler,
Şiirlerime tutunur
Ve
Gözlerinden geçer oyuncak kelebekler…
En çok oyuncak kelebek yüklü
Trenlerinle susmayı sever
Kentimdeki fesleğenler.
Fesleğenler…
Ki hep yürür rüyalara.
Sahi, sahil hangi rüyada?
Ölü bir kenti sürükler
Fesleğenler, rüya rüya.
Oyuncak yüklü trenler
Yatırılırken dalgın fesleğenler arasına,
Kelebeklerin içinden şiirler yürür.
Ki yürümek düşünmektir
Senin kentini;
Yani kalbini.
İkinci Yeni şiir tadı var şiirinde. Kalemine sağlık üstat. Okurken Edip Cansever’den bir şiir okuyorum sanki dedim. ????
Çok teşekkür ediyorum, gerçekten çok mutlu etti bu yorum beni 🙂