Bitkilere benziyor insan..
O kadar çok ortak yanları var ki; ancak onlarla iç içe olanlar anlar.
Tutarsızdır mesela onlar da tıpkı ben, sen, onlar, bunlar ve şunlar gibi.
Kimileri çölde yaşamayı ister, kimileri su içinde
Kaktüs ve nilüfer misali..
Hem ilgi isterler güzelliklerini sergilemek için hem de dikenlerini her daim hazır tutarlar onları sevene bile.
Bir gül gibi işte.
Bazen renklerinin farklı olması bile yeter; farklı anlamlar taşımaları için.
Beyaz gül görürsün; saflık, huzur dersin.
Kırmızı görünce aşk olur adı.
Sarı gördüğünde ise: “Uzak olsun, ayrılık bu” dersin.
Aslında hepsi aynı, neticede gül değil mi bunlar?
Aynı tür olmak gibi büyük bir nimete sahipken
Neden peki bu farklı görünme çabaları?
Size bu sitemim bitkiler, size!
Vazgeçin artık bu tutarsızlıktan.
Evet, kabul ediyorum kâh su istiyorsunuz kâh ilgi…
Sahipseniz bunlara ne alâ. Ya güzellik oluyorsunuz âmâ gözlerimize ya da koca bir ağaç olup, meyveler veriyorsunuz tatsız kalmış bedenimize.
Lakin filmin sonunda ya soluyor ya da çürüyorsunuz.
Ve tekrar dönüp diyorum ki: “Bitkilere benziyor insan.”
