Ağlamak istiyorum.
Gün batımını izlemek bu kadar mı hüzünlendirir insanı?
Ateşe atılmış kağıdın mücadelesi gibi, sonu belli bir şeye üzülmek benimkisi. Dertsiz bir kulum ben.
Bomboşum..
Mesela kapının üstünde ki tozum, görünmem. Bir küçük esintiyle savrulup giderim. Islak bir bez orada olmamam gerektiğini anlatır bana. Görünmeden hayatlardan silinip giderim..
