Bugün sizlerle cidden önemli bir konu ile birlikteyim. Nedense bakıyorum da bu konu çok suistimal ediliyor. Günümüzde herkes istediği hususta ve buna engel olacak bir hastalığa sahip değil ise çocuk sahibi olabiliyor.
Peki herkes ebeveyn olabilir mi? Olmalı mıdır?
İşte bu konu ile ilgili fikirlerimi sizinle paylaşmak için buradayım.
Günümüzde sağımız solumuz her bir yanımız bilinçsiz ebeveynlerle dolu.Peki ebeveyn olmak için nelere dikkat etmeliyiz? Her insanın bu konuda kendini yoklamasını ve test etmesini isterdim. Çünkü kimimiz bu sorumluluğu alacak kadar yeterli olmayabiliriz.
-Kendimize sorabileceğimiz bazı sorular –
-Ben bir çocukla yapabilir miyim?
-Ona iyi bakabilir miyim?
-Çocuk ağlamalarına ve çığlıklarına dayanıklı mıyım, sinirimi kontrol edebilir miyim?
-Ona istediği özveriyi ve ilgiyi verebilir miyim?
-Ve sahip olduğum sevgi ona yeterli olur mu?
-Onun bir birey olduğunu kabul edip ona saygı duyabilir miyim?
-Onu sıkmadan onu korumayı öğrenebilir miyim? Ve daha nicesi…
Sevgili ebeveynler bu çocukların dünyaya gelme sebepleri sizler iken hiç değilse bu soruları kendize sormalı ve yeterli misiniz değil misiniz diye kendinizi test etmelisiniz. Aksi takdirde sizler kendinizi bilmiyor, çocuklarınızı sağlıksız büyütüyor, geleceğin potansiyel katil, hırsız vb. niteliğinde bireyleri var etmiş oluyorsunuz. Bir insanın temeli çocuklukta oluşur. Siz çocukken çocuğunuza nasıl davranırsanız gelecekte çocuğunuz o kıvamda bir insan olacaktır.
Çocuklarınıza nefreti, kini, şiddeti göstermeyin. Öğretmeyin! Elbette sinirleneceğiniz sabrınızın yetmeyeceği noktalar olacaktır, peki o çocuklar bu sinirin nefretin altında ezilmek zorunda mıdır? Hiç sanmıyorum. Kendimizi geliştirmeli, önce kendimizi sevmeli sonra çocuk sorumluluğunu almalıyız. Unutmayın ki kendini sevmeyen biri hiç kimseyi sevemez. Anlık isteklerinizle ve heveslerinizle çocuk yapmaya karar vermeyin! Bu uzun bir süreç olmalı. Kendinizi lütfen bir teste tabi tutun. Bugün burada elimizde bir şans varken, geleceğin sağlıksız vatandaşlarını var etmeyelim ve çocuklar hiç üzülmesin. Bu dünyayı onlar için güzel hale getirelim. Yarınların mirasçıları çocuklardır. Lütfen biraz daha dikkatli olalım ve bilinçli olalım. Ve Nazım Hikmet’in bu güzel şiirine kulak verelim:
“Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne
Allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar
Oynasınlar türküler söyleyerek yıldızların arasında
Dünyayı çocuklara verelim
Kocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibi
Hiç değilse bir günlüğüne doysunlar
Dünyayı çocuklara verelim
Bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı
Çocuklar dünyayı alacak elimizden ölümsüz ağaçlar dikecekler “
Ve “DÜNYAYI VERELİM ÇOCUKLARA”
Yarınlara sahip olabilmek için…
