Kadın yağmurlu bir günde sırılsıklam olan saçlarının akan siyah boyasıyla uğraşırken,
Adam güneşli günlerde dahi içinden akan, kendi olamama haliyle boğuşuyordu.
Kadın kurumuş ellerini nemlendirmeye çalışırken bir tramvayda,
Adam taşlaşmış kalbini günlük telaşlarla oyalıyordu.
Kadın bir şiir yazıyordu o hiç inanmadığı aşka mısra mısra,
Adamsa gaipten ilgi sözleri mırıldanıyordu anlık hevesler için.
Kadın yalnızlığıyla dans ediyordu bir latin müzik ezgisinde,
Adam kadından daha yalnızdı kalabalıklar içinde.
Kadın adama veda etti yavaşça,
Adam kadını uğurladı o anda.
Tuttuğunu koparanlar tiyatrosunda,
Perde bu kez
Başrol olması gereken oyuncuların,
Başarısız figürasyonuna kapandı.
Ne oynayan,
Ne izleyen
Hiçbir şey anlamadı.
