Sevgili Tanrım
Korkuyorum, senin varlığından da yokluğundan da. Yollarımı her zaman karıştırıyorum, gece geç vakitlere kadar ağlıyorum, neden bir kez bile doğruyu seçemiyorum? Peki neden en güçsüz taraftayım? Bilemiyorum.
Bu sefer düştüğümde beni kaldırmayacak mısın? Koşuyorum, ayaklarım kanıyor yaralarıma ortak olamayacak mısın? Işığın olmadan yolumu bulamıyorum, beni karanlıkta mı bırakacaksın?
Seni ne kadar üzdüm, kırdım bilmiyorum ama beni affetmeyecek misin? Her zaman tek başıma olduğumu biliyorsun, beni sen de mi yalnız bırakıp gideceksin?
Ruhum sevgine açken, senden hep umut beklerken, tam da sana en lazımken bana arkanı mı döneceksin?
Elim gün geçtikçe boş kalıyor. Yaşamaya olan sevgim yok oluyor. Kalbimi avuçlarının içine alıp onarmayacak mısın?
Bitiyorum. Tüm bunların sonuna geliyorum. Yanında bana bir yer ayırmayacak mısın? Ve ışığı en yakından görüyorum. Benimle ölümde buluşmayacak mısın?
Çokça sevgiler ile…
-NİSANUR ER
