Münzevi

Bir gece yarısı
Canın fazlasıyla sıkkın
Tek başınasın
Her zaman olduğu gibi
Yürüyorsun
Sahile yaklaşıyorsun
Boş bir bank buluyorsun
Zaten tüm banklar boş
Hava bir morg odası kadar soğuk
Sen de bir ceset kadar ölüsün
Aklın biraz karışık
Umudun biraz yitik
Düşüncelere dalıyorsun
Gözün hafiften doluyor
Çaresizlik tam o an nüksediyor
Ne yapacağını bilmiyorsun
Kimi arayabilirsin ki
Kiminle konuşabilirsin ki
Cebindeki telefon çalmamaktan bıkmış
Senin bu hayattan bıktığın gibi
Bir zamanlar birkaç hayale sahiptin.
Artık senden uzaktalar
Ailen gibi, arkadaşların gibi, sevdiğin
gibi, umutların gibi, herkes gibi uzaktalar.