Yeni bir yıl taptaze yüklendi hesabımıza sıra bizde şimdi.
Umutlarımızı saklı yerlerinden çıkarıp parlatma zamanı, üzerlerindeki tozu silkelemeliyiz bir güzel.
Belki kapkara oldu geçirdiğin günler ama bak cümle içinde bile “geçirdiğin” oluyor o günler.
İlk kendi elini tut sıkı sıkıya.
Elbet karşına çıkacak yine tümsekler, gülümseyerek karşılayacaksın belki de bu sefer.
Hem demiyor mu büyüklerimiz “kara gün kararıp kalmaz” diye. Tutun bu öğüde.
Karlar yağar belki dağ taş aydınlanır,
Yağmur iner damla damla bereket olur.
Çiçek açar bütün dallar meyveye durur.
Ve sonra güneş çıkar, içimizi ısıtan bütün sıcaklığıyla.
Bunca düzen şaşar mı hiç?
Bunca düzende şaşılır mı hiç?
Sen de aç pencereni girsin bütün güzellikler içeri.
İzin ver rüzgara okşasın saçını, şarkı söyleyen uğultusuyla.
Çok yorulduk geçen yıllarda ama kim zincir vurabilir ki umuda?
Burası dünya; varsayalım uçsuz bucaksız tarla
Arpa eksende senin lavantada…
Buğday başakları başlarını sallıyorlar sana, senin bu tarla gülümse
Kaldır başını bak göğe
Başla şimdi umudu, mutluluğu ekmeye
Yarın başlarsın hepsini dermeye.
Yaradan elbet haberdar yarandan.
İmkansız değil inan.
İmkansız kılan sadece insan.
