Bir kapı aralığında kaldı
Gençliğim
Masumiyetin ardındaki kapı aralığından
sokağa bakınca…
Başımı yana çeviriyorum,
Sokağa bakıyorum, duvarlar bomboş…
İnsan araladığı kapıdan
Gördüğü manzaranın ürpertisi içinde
Usulca kapatır.
Bakışlar donuklaşır.
Şiir lay lay lom dan alır seni,
Leylim leye sürükler…
Biz ne zaman başkalaştık
Yalancı gülüşler,
Sahte sevgiler,
Perişan kalan hisler,
Ses yok!
Duyduğum tek şey sessizlik.
İkinci kez okumam gerekti bir mana verebilmek için. Eğer aklımdan geçenler gerçekten (yazıda) kastettiğinizse; günümüz gençliğinin (en azından fark eden bir kısmının) benlik ve toplum içi kaybolma durumuysa… düşündürdü ve etkiledi. Değilse bile ben öyle anladım. Buda çalışmanıza çok yönlülükten bir puan daha katar( 🙂 ). Kaleminize sağlık güzel bir çalışma.