kedim uyuyor duvarda
inandım, bana ait değil
-miş gibi sanki biraz garip
tanrım diyorum, sarıları ve beyazları
ne de güzel yaratıyorsun
ve bana ne iyi insanlar gönderiyorsun
buna da inandım
falsolu kulunum ben senin
biraz yürüsem kemiklerin batardı etime
sevinince dikensiz ve apaçık omzun
yüreğini açardı sonsuz
muhacirlik ise uzuuunca bir yol
alnından başlayıp en-se köküne doğru
sanrıların da sancıların da
bir sohbetlik ömrü var derler
inandım
büşra ve nimet oldukça
sancılarım kalmayacak
mavi çiçek açmak biraz daha bekleyecek
şimdilerde sensiz pothos
hüküm sürmekte göğsüme
allah’ım
tarık tufan’ı ve yusuf’u koru
