Seni Düşündüğüm Zaman

Ne zaman seni düşünsem kıyametler kopuyor
Etlerim, kemiklerimden ayrılıyor
Kalbimi, elime alıp eziyorum
Bir rüzgar, kuşun yuvasını talan ediyor
Kuş, yağmurda acı acı bağırıyor
Duyan o sese sadece aşık oluyor.

Ne zaman seni düşünsem kıyametler kopuyor
Bir avcı avını boynundan yakalıyor
Avın gözlerinde şaşkınlık
Son bir çırpınış,
Ve sonrası karanlık…

Ne zaman seni düşünsem kıyametler kopuyor
Bir çocuk öksüz kalıyor.
Sokaklarda sevgi dileniyor
Ayakları nasır bağlamış
Gözyaşları hep kendine akıyor
Hep eksik kalıyor bir yanı.

Ne zaman seni düşünsem kıyametler kopuyor
Yağmur toprağa değmiyor
Toprak yarılmış
Bitkiler yeşermiyor
Güneş yaktıkça yakıyor tenini
Güller dallarında kuruyor
Su toprağa küs, toprak suya hasret

Ne zaman seni düşünsem kıyametler kopuyor
Bir şehir işgal ediliyor
Kadınlar, çocuklar çıplak ayaklarıyla sokaklara dökülüyor
Telaşlı kalabalık içinde çocukların bakışları
Bir adam, sırtından vuruluyor
Gökten bomba yağıyor
Bir anne çocuğuna bağırıyor
Bir ev yıkılıyor, içinde bir baba
Göklerden yerlere kan fışkırıyor
Bir kıyametin içinde buluyorum kendimi
Ne zaman seni düşünsem kıyametler kopuyor