Gökyüzünü, yıldızlarla doluyken pazarladılar bana. Hayal kurmanın geniş bir ufkuna sahip coğrafyasında, asılı duran yıldızlarla tavladılar beni. Elime tutturulan bir romanın bir cümlesinde: “Onlarca yük bir insana ağır gelir ama insan bölünebilmesi ile meşhurdur.” yazıyordu. Bende yaşadığım kaderin tüm yükünü, düşmemek üzere söz aldığım yıldızlarla paylaşmıştım. Her birini yeniden kazanmak istediğim sıfatlarla donattım. Kimine güçlü, kimine cesur, kimine de inanç dedim. Kaybettiğim tüm öz benimi, tüm değerlerimi karanlığa asılı olan cisimlere emanet ettim. Vakti geldiğinde on yıldız gücüne sahip olacaktım. Vakti gelirse eğer; o yıldızlara tutunacaktım. Bir iki denemem oldu aslında. Tam ayaklandım derken; rüya gördüğümü anladım uyandığımda. Masal diyarında değildim, ama sisler dağılınca her zamanki gibi kral çıplaktı halkın arasında.
Tebrik ederim güzel bir deneme olmuş
Teşekkür ederim 🙂