Vâveylâya İlk Mektup I

Bir araya gelmesi dağların

Ve tekrarlanan fışkısı bir kıvılcımın en ince yerinden

Onun ismi tekrarlanıyor dillerin ucunda

Dilimin ucu tane tane kaynayan yanardağ

Ne olursun yanaşma yamaçlarıma

Ne olur tekrar duyulmasın ismin en ücra köşelerimde

Yamaçlarım, bir yansımanı daha kaldıramaz

Sonra kızgın kayalara, fedakarlığın özlemini

senin siluetinden nasıl çıkarırım

Yârimin bir gölgesi daha değerse toprağıma

Yağmurların bıraktığı o yeşil alan

O ruh döngüsündeki kızışma

Beni sonsuzluğumdan yakalayacak

Biliyorum uğrayacaktır bu yolun sonu, ölümün çukuruna

İşte o zaman beklenmedik, göremediğimiz o zaman döngüsü

bizi en kıvrak yanımızdan yakalayacak

Kuzey Sentinel’e, Atlantis’e kadar izimizi süren o gölge

Aynada yalancı şahitlik yapmaya kadar varmış!

Mahkemeye yüzünü gösteren sahte yanım

Vücudumdaki yanıklardan habersiz

İsminin muhtevasından bihaber

Kulakları ardına kadar kesik, sağır

Gözleri bir yıldızın parlaklığından âmâ

Dilimin ucundaki o meyus gerçek

Vaveyla senden hiç bu kadar uzağa düşmemiştim

Parçaları evrenin göğsümde birer heyelan

Girme bu devrik yolun ağzından

Anla ne olur, kızılla çalkalanan bu girift gök taşmaya hazır

Sol yanım sancılanıyor, şahadeti sallantıda

Ve şakakları kanla boyalı şeytan doğuyor ardıma

Sanık âdemoğlu, davacı fânilik

Öleceksin diyor, öleceksin!

Yanımda savunucum, nefsim, avukatım

herkesi aynaya davet ediyor!

Sunulan kurban safderun ben,

Aynada konuşan mecnun seyyah

Halen dilinde yıldızların yarası

Gözünde onun silueti

Kulağı isminin gayrısına sağır

Diyor ki: kızıla çalan toprağa, kaynayan kayalara, yarılan denizlere karşı

Öleceğiz vaveyla, ne çare, öleceğiz!..