Bir Akşamüstü

Bir akşamüstü,
Ellerin hayata doğru uzarken,
Kendini görmeyi diledin yıldızınla.
Göremesen bile,
Biliyorum, sorun değil
Sorun değil, yıldızım.

Biliyorum, sorun değil.
Ayna karşısında kaldığın zorlukları,
Biliyorum ve bu sorun değil,
Bu siyah dünyada.
Ellerinde bir şeyin olmaması.

Sorun değil göz kapaklarının ıslanması,
Zaman geçiyor tik tak,
Durmayan bir otobüsün içinde gibiyiz,
Biliyorsun, sorun değil.
Bir zamanın olmaması.

Sorun değil bir denize yabancı olmak,
Ellerinin kalemden siyah olması,
Ve bir cümleden kaçamaman.
Sorun değil,
Ellerimdesin, yıldızım.

Sorun değil hayat adlı ormandan ürkmen,
Dizlerin kanarcasına koşman,
Ve nefeslerini tüketircesine ağlaman,
Sorun değil,
Nefes al, yıldızım.

Bir yıl geçiyor bahar geliyor gözünün önüne,
Yaprakların hızlı geçişi gözünü kamaştırıyor,
Güneş kalbini ısıtmak istercesine duruyor gökyüzünde,
Biliyorsun, sorun değil.
Sorun değil, yıldızım.

Yağmurlar yağıyor küçük dünyana,
Belki de kendi fırtınamda titreyen bir yaprağımdır, diyorsun.
Belki de kendi fırtınasını yenmiş bir yapraksındır, bilmiyorsun.
Biliyorsun, sorun değil.
Sorun değil yıldızım.

Mektuplar dağıtıyorsun çevrene,
İçlerinde bir kini avuçlayan hüznünle,
Kim bilir kaç kişiyi siyahlaştırdın o kalemde,
Biliyorsun sorun değil,
Sorun değil, yıldızım.

Bir kağıda düşecek incilerin,
Belki de kayboldum diyeceksin.
Biliyorsun, yolların durmadan geçtiğini,
Ve zamanın bittiğini,
Küçük bir yıldız olduğunu ve döneceğini,
Biliyorsun, yıldızım.
Biliyorsun ve bu sorun değil.

Küçük parçası olacağız bu hayatın,
Birkaç masal bırakıp gideceğiz,
Belki de bir müziğe düşeceğiz,
Biliyorsun, sorun değil.
Sorun değil, yıldızım.

Ait olmadığım bir zamana,
Ait oldum, diyorsun.
Herkes kendi zamanını yaşar, yıldızım.
Ve bir parçası olur yalnızlığın.
Biliyorsun, sorun değil.
Sorun değil, yıldızım.

Nefes al, yıldızım.
Gökyüzünü paylaşabiliriz, seninle.
Ve birkaç umudu verebiliriz birbirimize.
Kendini kaybettiğin bu çemberde,
Elleri tutabilirim, yıldızım.
Biliyorsun, sorun değil.