Tak ve Tak

Biz bütün çocuklar,
toplanıyoruz avlularda.
Hep bir ağızdan doluşuyoruz mağaralara.
Bir var oluyoruz, bir yok.
Bir bakıyor kör,
Bir duyuyor sağır.
Biz kırık çocuklarız;
Görüp, işiten.
Koklayan, dokunan
ama hep suskun olan.

Sessizlik, şimdi susturamadığımız çığlıklara komşu.
Ölüm, şimdi bağıran komşulara aşikar.
Sen şimdi, ben şimdi.
Şimdi insanlık,
bir kapı bulduk
sığınamıyoruz.

Hep birlikte
bir kapı bulduk ve binlercesi.
Aç kapıyı!
tak ve tak
Aç kapıyı biz geldik!
Biz çocuğuz üşüdük de geldik.
tak ve tak
Aç kapıyı biz geldik!
Biz ihtiyarlar, bastonlarımızla geldik.
Ellerimiz buruşmuş ve kırışmış geldik.
tak ve tak
Aç kapıyı aç!
Biz çiçekler, dallarımızdan koparıldık da geldik.
Ah evet biz çiçekler, çok solduk susuz kaldık da geldik.
Açıyor musun kapıyı?
Biz kuşlar, kanatlarımızı yaraladık da geldik.
Uçuyorduk, düşmek neymiş öğrendik de geldik.
tak ve tak
Biz kediler, çocuklar gibi üşüdük.
Biz de geldik.
Biz anneler, ocaklarda çocuklarımızı unuttuk da geldik.
Biz babalar, direkleri kırdık da geldik.
Açıyor musun kapıyı?
tak ve tak
Biz ağlayarak geldik.
Biz gülen yüzlerden düşen maskeler,
Biz çok güldük de geldik.
Biz dolu gözlerimizi saklayan çocuklar,
Sığınmaya geldik.
tak ve tak
Aç kapıyı.
Yükü omuzlarımızda tarumar etmişler olarak, biz geldik