Yalnızlık Antolojisi

Birer yolcudur yaşayan her canlı.
Kimisi dost, kimisi kardeş, kimisi erken ayrılır.
Erken kalkar kimisi dünya masasından.
İlk kalkan için diğerleri çok beklemez, gider ardından.
Bu dünyada yalnız bırakmadığı gibi yine aynı masaya giderler bir bir…
Ölüm yormaz, gözlerindeki perdeyi indirir.
Yalnızlığın acısı batar kaburgama.
Yaşanılan anılar, biriktirilen duygular susup kalır boğazlarda.
Her dilde anlatırsın kendine yalnızım dersin çığlık çığlığa
Avazın çıktığı kadar bağırarak her nefeste cam parçaları saplanır, diline, boğazına, gönlüne.
Hiçbir şey hissetmediğiniz oldu mu?
Yaşamdan, anılardan, umuttan yana…
Kanat çırpmak istersin göğe dalarak.
İçinde hapis yaşadığın bedende kalırsın.
Ne zordur kabullenmek.