İnsanlıktan uzak insancıl özlemleri
Tanısı konulmamış zalim gecelere hapsettiler.
Herkes birbirine tanıdık
Oysa herkes kendine yabancı…
Bu karmaşık düzenin mimarları
Yıkıntılar altında kalan vicdanları da ihaleye verdi.
Bize ise açık arttırması yapılmış umutlar kaldı.
Çağ dedim bu nasıl bir çağ?
Halbuki hiçbir annenin gözyaşı kalbinden akmamalıydı.
Karanlığa direnenlerin kavgası biter mi bir gün?
Asrın şahidi içimize yeniden davet eder mi vefayı?
Sahipsiz sokakların bekçisi olmaz,
Üzülme!
Yalnızlığın kalabalık olduğu yerde dur.
Çünkü buralarda yaralayan değil yaralanan suçludur.
Korkma!
Korkmadıkça büyüyebilir adımların,
Unutma!
Korkun kadar esir, cesaretin kadar özgürsün.
Devamı gelsin inşallah…