Seneler öncesi yazılmış şiirler,
Günler geçtikçe daha da güzelleştiler.
Şiiri demlendirmeyi öğrendim,
Kelamlarımda uçsuz bucaksız cümleler.
Başı kesik bir edebiyatçıyım,
Kanım mürekkep, damarlarım satır aralığı,
Arasında dolaşıyor, mürekkebimin koyu varlığı,
Şiire nokta olur, kesilmiş başımın ağırlığı.
Başlamaz noktadan sonra küçük harfli cümlem,
Başlar ise kaldırırım kollarımı, olur artık ünlem,
Bir şair yazamaz satırlarını, sade bir beyinden,
Bozguna uğramış bir meydan, yazar işte o kalpten.
Silinen kelimeler her anında iz bırakır,
Üstünü karalarsın ama o iz belli kalır,
Düşüncelerde tıpkı öyledir,
Unutmaya çalışırsın, mazi der kalp kor kahır.
Cümlelere sığınmış kelimeler var,
Yaşadığı hayat boyunca köle olarak kalan,
Zindanlarda harap olmuş bir yürek var,
Demlendi artık hadi doldur, yürek beyaz bir kar.
