İnsanlığımız üşüyor çocuk.
Düşlerimiz çalındığından beri kalbimiz açıkta.
Söylesene nasıl kıydılar yarınlarımıza?
Sadece yaşayacaktık oysa…
Zaten yaşamak dediğin nedir ki;
Bir gülüş bir göz yaşı arası,
Bizimkisi umut yarası.
Acılar yetişmiyor zamana.
Yasak bir türküye hasretiz.
Dinleyen yorgun düşüyor,
Dinlemeyen suskun.
Halimizi sorsana çocuk.
Zincirleri pas tutmuş yüreğimizin.
Yokuşları dik, rüzgarı sert
Sevemediysek bu zamanı,
Sevilmeye layık değil ki çocuk.
Ekmeğimizi, sevgimizi bölüştürmediler.
Karnı tok, gönlü sefil insanlar
Merhametini fiyakalı gömleğine gizler
Kirli gömleğinde yamalı kalır vicdanları.
Yüzümüze küsen aynalardan
Çok yorulduk be çocuk.
Bitmeyen karanlıklar seni de almaya niyetli.
Bırakma bizi, tut elimizden,
Tut ki gülüşümüze eştikleri çukurlar çiceklerle dolsun.
Değişmeyiz seni değişken dünyanın işine
Ne yoldan dönebilen ne aynı yolda yürüyebilenler çağı
Bu çağ da bir sen kaldın vefalı.
Sen bizden gitme çocuk!
Çünkü bilirim ansızın gidenler bir daha geri dönmez.
Çok güzel tebrikler ve devamı gelir inşallah.