Serv-i Sîmin

Cuma’nın kaderi Perşembe’den belliydi
Gökyüzündeki kuşlar garip, elemliydi
Özgürlüğü arayan idamlık Aliydi
Uyu, hiçbir şey olmazsa sabah olur

Çekmiş sinesine gam ve yük
Urbalar can yakar, militanlar sönük
Toprağa saklanmış bedenler çürük
Uyu, hiçbir şey olmazsa sabah olur

Kafesteki kuş ne bilir mevsimleri
Ruhlar ölür, kalır cesedi
Musalla taşında duyulan selâ sesi
Uyu, hiçbir şey olmazsa sabah olur

Ölen benim, toprağın altında başkası
Kuşlar göç ediyor, özgürlüğün nidâsı
İçim almasa da bu yalnızlığı
Uyu, hiçbir şey olmazsa sabah olur…