Sessiz Kaçışlar

Seninle veda türkülerindeyiz.
Trenler beni almadan,
Seni ise bana vermeden geçiyor.
Sürekli bekleyen yolcuyken,
Çirkin yaralarım kanıyor.
Kaburgalarım sığmamış ruhumu zorluyor.
Biraz ölüyorum beni hoş gör.
Kendimden kaçarken sana yakalanıyorum.
Bu dünya beni bırakmış,
Bense bu dünyaya hiç ait olmamışım.
Tutunmaya çalışan bedenim,
İnsanlığın günahıyla üzerimi kirletmiş.
Hayâlı bakan gözlerim, kimseye yuva olmamış.
Büyük bir enkaz yığınıyken,
Kimseyi göğsümde barındıracak odam olmamış.
Sen beni hoş gör.
Yüreğim daima yanı başında.
Bitmeyen sevgim gölgenin kıyısında.
Ruhum pencerenden esen rüzgarda…