Yalnızlık içimde büyüyen kor
Yavaş yavaş, inceden inceye
Ruhumu yakan
Çevremde kirli gülüşler, sahte suratlar, silik ruhlar
Beni yalnızlığın mezarlığına gömen
Çekiliyorum bir kenara
Etrafıma bakıyorum
Yerler, caddeler, şehirler parçalarla dolu
İnsanlığın parçalarıyla
Kimse farkında değil düşürdüklerinin
Kimse farkında değil kaybettiklerinin
Kimse farkında değil farkındalığın
Gökyüzüne bakıyorum
Umudun yağmasını bekliyorum
Bizi insanlığımıza kavuşturacak olan
Sonra denize bakıyorum
Huzurun gelmesini bekliyorum
Bizi insanlığımıza bağlayacak olan
Sonunda beklenenler geliyor
Yalnızlığımın kabuğu kırılıyor
Uyanıyorum dünya uykusundan
Beni karşılıyor sonsuz güzellikteki insanlık
Ve varıyorum kalabalığın eşsiz tadına
