Mevsimsiz Bahar

Düşler ardına saklanmış kara kışın, yüreği açıklarda kaybolmuş turnası. Neyi neden beklediğini unutur mu turnalar? Onlar ki bir ömre heba eder kanatlarını, şimdi isterse gitsin. Gökyüzü nasılsa alır kanatlarına baharın umudunu…

Bitmeyen bir kış sızıyor takvimlere, insanların sadece elleri üşümüyor ki gönlü üşüyor, gönlüne koydukları üşüyor. Güneş doğuyor ama bahar gelmiyor, elinden tutup “gel” desek getirsek olmaz mı?
Kupkuru dalların çiçek olup bahara kucak açması gibi kucaklasa tüm dertlerimizi de bahar. Sonra kalpten kalbe giden sevgi tohumları bir yolunu bulsa insanlığımızdan utandıran tüm kötülükleri yok etse yeryüzünden.

Hayaller satılır mı dedikçe herkes herkese hayallerini ipotek ettirmiş sanki. İşte bu yüzden hayal kurmaktan da korkar olduk, kurması bir ömür yıkılması bir an olan hayallerden topluca kaçıyoruz.
Mutluluk denen ütopya hiçbir şekle sığmaz ve hiçbir yere bağlı kalmaz. Onu içinde sen var edeceksin ama hep sende kalacak sanma gerektiğinde istirahate gönderip biraz da hüznü ağırlayacaksın gönül evinde. Ee onu da çok benimseme ne demişler “misafirlik üç gün sürer”…

İçinde fazla yer tutmasına izin verme değeri solacak, ebedi olmayan hiçbir şeyi, çünkü yer verdiğin fazlalıkların sonrası hep yıkıntı; ve sen kainatın biricik fihristesi insan, unutma yıkıntılar arasında yaşayamazsın.

Bir ömürlük kışın içinde baharın gelmesini beklersin ama gelen sadece mevsimsiz bahardır. Kapılırsın mevsimsiz baharın bilinmeyen iklimine. Adı gibidir bilinmez iklimi, güneşine aldanırsın üşürsün bir de damla damla yaşları süzülünce gökyüzünden ıslanırsın apansız. Sen de kapıldıysan bu mevsime anla ki gözlerin nemli ve yüreğin geceden demli olacak. Ne inişleri ne çıkışları belli olmaz mevsimsiz baharın.

Peki, bunca toprağı kurumuş gönülleri bu mevsimsiz bahar nasıl yeşertecek?

Baharı mevsimlerde aramayı ne zaman bırakırsan o zaman bulacaksın gerçek baharı. Kalbine düşmeden baharın tohumu yeşermeyecek ruhunda çaresiz kalan umudun dalları. Tüm mesele sol yanında var edileni yeşertmekte, o zaman mevsimler anlam kazanacak. Biliyorum kolay değil ama imkansız da değil, sızılara katlanırsan imkanlar seninle kalır.
Belki yaralı bir gönlün yarasına sevgiyle dokunduğunda yeşerecektir baharın. Belki de kendi kalbine bakar gibi baksan bir başka kalbe oracıkta ekilen tohumlar yeşerecek…

Velhasıl herkes yüreğinde yeşerecek baharın hikayesini kendi yazacak; ve kalemi umut olanların baharı elbet bir gün gerçek olacak.

Sevde AKTAŞ
Mart 2022