Mezarlıklarda soğuk bir rüzgar eser
Tan vaktine yakın doğar ay
Düşünce gölgesi tam arkana
Ve beslenince toprak bedeninden
Vuslatına kavuşur rahmet penceresinde.
Bir incir ağacı dikilmişse hıyâbânda
Toprak can vermişe kuru tohuma
Kaldırımlardan akıyorsa ab-ı hayat
Ve bir fidan toprağı tekmeliyorsa
Ana karnında.
Hicranın kentini ta’yib eylemez oldu
Çöller soğuk, gurbet bana râm oldu
Bir Medcezir ki heyula içinde
Ve ipil ipil bir çisenti toprağa can üfler
Afakında.
Vuslat kaderime bir farz gibi düştü
Eridi gitti cümle ıhtısas, hicabında bican düştü
Şimdi tekmeler eşliğinde açıyor bağrını toprak
Yaşam mı? Ölüm mü?
Toprağın bahtına hicran düştü.
Zaman, yoldaşsız bir yoldur attalarda
Kâbus doldu sinem, visal savaşlarında Küflenmiş zamanın başında belki gıyabında
Attalardan duymaz oldum
nidânı veda haccında.
Sen yokken Ebabiler Mekke’ye küstü
Nefsime savaş verdim, Kerbela da baş düştü
Zedelendi söğüt dalı zindana kasvet çöktü
Mahkumlar hesap soruyor sanık güçlü
Katibin kalemi aşka düştü.
Hilmicem Şevgin
02 Şubat 2022
24Okur’dan Beğenebileceğiniz diğer şiirler;
