Ben onun aşkına yoksuldum
Bir gülse, bin yıl yaşardı kalbim
Evim, yuvam, çatım olmadı
Bir lokma ekmeği bile bulamazdım
Ben onun aşkına yoksuldum
Ellerim buz gibi olurdu, üşürdü
Tencerem kaynamazdı
Bahçemde ekinler yeşermezdi
Ben onun aşkına yoksuldum
Giyecek elbisem yoktu
Yırtık bir ayakkabım bile yoktu
Ben onun aşkına yoksuldum
İçecek bir damla su bulamazdım
Kapısında beklerdim
Bir gülüşü, beni aylarca yaşatırdı
Ben onun aşkına yoksuldum
Kalbim üşürdü, ellerimi buz tutardı
Sokak başlarında onu beklerdim
Kalbime uğrayıp gelmezdi
Ben onun aşkına yoksuldum
