Gece olduğunda ve karanlık çöktüğünde
Uykum gelirken gözlerim kısılır
Aniden ürperip kalktığımda,bir şeyler beni inandırır
Delirmiş olduğuma, rüyadan uyandığıma
Bu bazen bir robot bazen bir örümcek
Gerçek mi değil mi “hızlı düşün, kolay seç”
Derken yine gözümü açıp kapatırım.
İşte o anda ölüm nefessizliğine kapılırım.
Anlayamam nedir beni kandıran
Olmayan şeyleri varmış gibi inandıran
Güçsüz kaldım bu saçma kararsızlıktan
Dermansız bu hastalığa sahip olmaktan
Artık anladım
Karanlık beni hapsetti. Yakacak bu bedenimi bir daha ki sefere
Umut dolu yarınlar, hayatıma sevgi katan güzel varlıklar
GÖRÜŞMEMEK ÜZERE…
