Kelâm-ı kibâr, vecize, özlü söz, inci…
Günümüzde aforizma adını da veriyorlardı sanırım. Gerçi aforizmalar denilince benim aklıma ilk olarak Franz Kafka geliyor.
Konuşmayı çok seven ve tercih eden insanlar adına, bir kenara oturup, sessizce, havada uçuşan bu sözcükleri düşünmekten alamıyorum çoğu zaman kendimi.
Cevap verir misiniz bilmiyorum ama açıkçası sizleri derinden etkilemiş olan sözleri sormak da geliyor içimden…
“Söz ola kese savaşı, Söz ola kestire başı…”
Acaba kaç ‘savaşı’ durduracak bir söz edebildim?
İnsanlarla konuşmaya ihtiyacım var. Ama ben incitmeyecek sözcükleri bulmaya çalışırken insanlar sıkılıp uzaklaşıyorlar. Onlara da kızamıyorum. Haklılar. Paha biçilemez bir hazineleri, zamanları geçip gidiyor. Onu daha iyi bir şekilde değerlendirmek istiyorlar.
Sanırım sözü daha da uzatmadan bir nokta koymam lazım.
Sizleri seviyorum. Sesinize hasretim. O her şeyi anlatan bakışlarınıza, gözlerinize…
