1995 – 2001 Yılları arasında Kasım – Nisan
Ve o; kendini ona yâr, yadigâr edip muştulan(ma)mıştı..!
Kararlı kararsız benim ruhum
Sabırsız ve bencil benim duygum
Seninle geçen en güzel anlar var ya hani
Bir zamanlar o sahildeki çiftleri
İzlerdim, ‘Nasip olur mu?’ diyerek
Tekrar tekrar yine korkuyorum
Olurum diye umudun
Seni severken bile
Fotoğraflarımıza bakarken bile
Aşık olmak bana göre değilmiş
Aşık olmak bize göreymiş
Sevmek, karşılıklı ıstırap çektirmek
Ve ben
Kursağında kalan kelimelerinim
Ve ben
Seni kabuğuna çektirecek hislerinim
☆☆☆
Bilmiyorum ki niçin böyleyim?
Tut ki hayatında gördüğün
Tüm renklerden daha güzelim
Tut ki dalıp gittiğin gözler
Değmez mi onlara verdiğin sözler?
Ben dengesizliğin ta kendisiyim
Sabırsızlığın, tuhaflığın, ulaşılmazlığın… Uğraşılmazlığın!
Sense utangaçlığın yanaklarımdaki kırmızılığı
Gözlerimdeki galaksilerin varlığı
Göz kırparkenki gülümseyişimin acımasızlığı
☆☆☆
Şiir gözlü olmak, bir suçtur bana!
Cezasını gözlerimden süzülen ıslak şiirlerle ödüyorum
Sevgimi özgürce ifade edememek, günahtır bana!
Helalinden tertemiz severken seni
Üstelik sen de böyle düşünürken, severken…
☆☆☆
Ortak ilgi alanlarımız bizi birleştiren
Ve o güzel yüreğimiz bizi sessiz-leştiren
Göğe bakalım mı yine?
Kalbindeki ritimsizliği duyayım
Soluk alışverişinle göğsünün inip çıkışına dalayım
Biraz yosun kokusu biraz da parfümün
Bugün aklıma getirdikçe bunu
Hem acı çekiyorum hem de mutlu bir pozu
Kalbine kayan yıldız hâlâ akıyor mu?
Aklına, bahtına, gönül tahtına..?
Seni benden korkutuyor muyum?
Haberdarım maalesef var böyle bir huyum
Düşünürsem eğer; neyle, kiminle mutluyum…
Dururum
Susarım
Utanırım
Aynaya bakarım
Bir de o masadaki kırmızı güle
Ey gül! Ne oldu adına, kokuna?
Bülbülü ürkütüp kaçırdın kabuğuna
Saçlarını omuzlarına sal
Dokun yanağına, burnuna, çenene, yüzüne işte…
Nereye değdiyse gözleri
Yüreğine dokunduğu gibi hisset, anla!
☆☆☆
Acemiyim ben sana can sever
Karşımdaki can çünkü her şeye değer
Kalbime, fikrime, bilgime…
Küçüğüm ben can sever
Kocaman yüreğinde küçücüğüm
Şiir coğrafyanda hangi mevsim olursam olayım
Hep aynı iklimde gülümserim sana ben
Bazen kutup bazen de akdeniz olasım tutabiliyor
Ama sahi, her can böyledirler…
Doğarlar, büyürler, severler
Severek ölürler, severken ölürler..!
☆☆☆
Sana ölüyorum derken
Utancımdan yerin dibine girdiğim için değil
Seni severken öldüğüm için
Gömüyormuşum kendimi, kendine…
SON
Annemin bazı şiirleri elime geliyor. Ne güzel yazmış, yanmış ve anmış diyorum. Sonra itiyorum şiirlerini onun itildiği uçuruma elimin tersiyle, terkiyle..!
Şiirden anlayan o kadını alelâde sevemezsiniz bayım! Beni, neyim olursanız olun o şair gibi alelâde sevemezsiniz!
“Ölüyorum kendi kendime; gömüyorum kendimi, şiirime.” Tıpkı o genç şair gibi.
“Siz bu şairin hangi satırını hatırlarsınız ki kalmayan hatrınızla, olmayan aşkınızla! Pardon bayım?”
“Bu şiiri nereden buldun çocuk? Ölümü(n)m şiire gömülü olduğu bu şiiri nereden buldun çocuk?”
…
Ve büyüdü! Huzurlarınızda o çocuk…
