Kapanında kısıldım gerçekliğin.
Rüyalarım dünden daha gerçekçiydi.
Maziler atiye yön verirken
Yaşadığım yarınlar gerçek miydi?
Mikrofon uzandı dertlere.
Susmaz sandım, lâl olmuş birden bire.
Zifiriden yapraklarıyla
Güneş açtı, nurdan şebe.
Bağıramadım, çıkmadı avazım.
Zulüm kaldırdı Ahu’ya bulaşık.
Gafletten cahillerle savaşım.
Kağıt parmaklıklarda göz yaşım.
Kalabalıktan çamurlar yağmış.
Nedametten dirlik doğarmış.
Nidalar savrulmuş, geceler kararmış.
Meğer susmuş, buraya kadarmış.
