Yine depremler oluyor beynimde
Yüzüm düşer damla damla defterimin üstüne.
Siz hiç beyninizin aktığını gördünüz mü?
Gözlerinizi kapatıp baktınız mı umutları yarınlara?
Koca evrende yalnızlıktan kırıldı mı kanatlarınız?
Ayrılık da kaderdendi, ömür de
Yanaklarına dokunan ellerinde kaldı ömrüm
Avuçlarının çizgilerinden gelen ruhundu.
Sıcaklığında bıraktım kendimi ateşine
Küllerinden düşen gönüldü, yarınımdı.
Sen sanır mısın ki tek nefes aldığını
Hiç umutlarını sarıp yaktın mı?
Dumanımda kaybettin mi beni?
Oysa küllerimden beni yakan sendin.
Sevdaya saldım gönül ırmaklarımı,
Güneş sendin, ateş sendin, gökyüzü sendin…
Bir kelebeğin kanadında etrafında dans eden ben.
Her şeyin bittiği yerde sen vardın
Ateşin etrafında dans ederek uçacağım ışığına.
Sonsuza kadar yanacağım.
Sen sönme diye ömrümle besleyeceğim ışığını
Belki ruhumu kaybedeceğim, yaşatacağım ışığını.
Kalemine, yüreğine sağlık…