Ekimi hiç sevmedim, benden aldıkları için. Kendimden, en içimden bir parçayı götürdüğü için. Çok kez ağladım, çok kez yıprandım ama gelmedi, getirmedi ekimin benden aldığını yaprak güz misali ve soğuktur kutuplardan bile benim için ekim ayı.
Uyuyamadım da, gözüme uyku bile girmedi. Aynamdaki asık yüzlü şeytan bile beni bir kez dinlemedi. Eksildim olduğumdan da, yoktum ki, yokmuşum zaten. Bu sefer beni karadeliğine gömer bu koskoca, karanlık evren.
Usulca yatağımın yanından ekime günlerimi sayarım. Kin defterlerimin en büyüğüne ekimin ismini yazarım. Ama kabul etmem gerekir bu sırtımda olan sevgisizlik yükünü. Belki o zaman ayrılır çehremden ekimin karanlık zulmü.
