Gece ayın ışığıyla uyandırır rüyalarımdan
ne zifiri karanlıklar gelip geçti bu kafesten
kaç kuş kanat çırptı özgürlüğe
istemez miydim kanatlanıp uçmak
bu altın kafeste ruhum bir ömür mahpus yatacak
biliyorum, biliyorum gidenin dönmediği sonsuzluğa
giden kuşun ardından hayallerimi çaldığını
altından kafesler terk edilir
özgürlüğüne kanat çırpar her yürek
yalnızlığımı gördüm son defa
Bu son olmayacak biliyorum
Issız bir soğukluk ürperiyor içime
Giden hiç döner mi?
Umut var mıdır?
Giden ölü bir beden, parmaklar ardında bir ruh kalır savaş meydanlarında.
