Sızı var kalbinin kanatlarında
Savrulmuş öyle tutunmuş gökyüzüne pervasızca
Uzaklık ne yanda kaldı unutup
Kendi varlığını yok saymış
Gönlü kırık mahzun kuş
Anlat o yağmurlu günü
Anlat ki duysun sokakları zindan olan vefasız kaldırımlar
Titreyen yüreğinde yanan kör bir ateş
Bilirim bu yangın bir gün küllenecek
Bahçesine umut diken
Gönlü kırık mahzun kuş
Suskunluğun terkettiğin şehrin içinde
Her şeyin herşeyden geçip gittiği yerdesin
Adresi tanımlanamamış bir hüzün
Bir yerlerde eşinip dururken acıların
Ne olur göğe küsme
Gönlü kırık mahzun kuş
Kim tutup kaldırır kanadına yüklenen onca yükü
Unutupta beni gitme penceremden
Gözünde yaşı yüreğinde yası ile bekleyen
Zihninde olup bitenleri hiçe sayıp
Bilinmezliğe uçmak isteyen
Gönlü kırık mahzun kuş
Gönlün yaralıysa bil ki sahibi var
İnciteni incitemez zarefetiyle
Baştan başa dert dolu
Derdidir dermanı içinde
Sen yine yeniden sevdireni sev
Eğme başını boynu bükük dünyaya
Gönlü kırık mahzun kuş
