Yaşamdan heves alıyor musun?
Ya da yürüdüğün yoldan
Ya da kurduğun hayalden?
Senin de mi temiz insanlar çekiyor canın?
Çıkarsız ilişkiler,
samimi, içten tebessümler…
Var mı, kaldı mı bir parça huzur?
Önümüzden geçip giden yıllar kadar
Yorulduk mu yaşamdan
Yorulur muyuz aldığımız nefesten…
Pas tutan kalpler cilalanır mı dersin
Umutsa yaşamak, inanmaksa tutunmak
İnansak mı dersin?..
Koca bir okyanus varken, göl aramak neden?
Uçsuz bucaksız mera varken
Çöl aramak neden?
Rahat bir uyku uyumak varken
Sabahlamak neden?
Kıymet bilmeyene hayat sunmak,
sınırsız güven vermek,
sınırları zorlamak neden?
Belli sen iyice kötüyü düşünür olmuşsun
İyice sebebe bel bağlamış
Sonucu bekleyemez olmuşsun
Kalbin iyice dolmuş
Akıtamaz olmuşsun acını
Sen göğsünü daraltana odaklanmışsın
O derdi verene değil
İstese alma kudretine sahip olana değil
Senin yaşamaya hevesin kalmaz olmuş…
Bu dünya dert yüklü bir yer ise
Alacaklıya hesap eninde sonunda verilecek ise
Bizi ‘hiç’ sayanlar uğruna yorulmasak mı artık
Ha, ne dersin?
