İçimdeki Çocuktan Nasihat: Kalp Gözü

Bak çocuğum iyi dinle;
Acıların en büyüğünü burada öğreneceksin. Hiçbir zaman en büyüğünün hangisi olduğunu bilemeyeceksin. Sen bu acılarla adım atarken anlayacaksınki, burası düşenlerin adımlarıyla büyüyor. Kaç kez düştüğünü bilmeden, kaç kere ağladığını sayamadan tekrar düşeceksin. Anlayacaksın çocuğum. Gözyaşı, içindeki çiçekleri büyütecek, anlayacaksın.
Geri dönüşü olmayan yollara girecek, dönüp baktığında o yolları çoktan geride bıraktığını göreceksin.
Çok bile yaşayacaksın. Bile bile, göre isteye yaşayacaksın. En kötüsü her şeyi bilerek yaşayacaksın. İşte o an hiçbir şey bilmediğini anlayacaksın.
Bütün şiirleri içinde saklayacak, içinde şiirler büyütecek, tek bir mısrasını bile belli etmeyeceksin. Göğüsünü gererek içinde sakladığın şiirler bir gün dökülecek ağzından, kalbinden. Hiçbir şey yapmayacaksın, yapamayacaksın. Sadece ağlayacaksın. Bir şiirin bedelini böyle ödeyeceksin. Öde çocuğum. Ağla. Sakın durma.
O sımsıkı sarılıp tutunduğun şeylerin bir gün gideceğini unutacaksın. Bir daha kimseye tutunmaman gerektiğini öğreneceksin. Bir şeye ne kadar sıkı tutunursan, onun senden kopmasını sağlarsın. Göreceksin.
Bunlara kulak asmadan yaşayacak, nasihatlerden nefret edeceksin. Durup düşündüğün de yaşadığın her şeyin bunların toplamından oluştuğunu bileceksin.
İşte en önemlisi çocuğum, bu bilme noktasında yeni bir şey göreceksin.”Kalp gözü”.Bak! Ne kadar yara alırsan o kadar göz açılır kalpte. O kadar iyi görürsün her şeyi.
İşte! Kalp gözü budur.