Ben öfkeye aşığım
Acıdan beslenen tipik insanlar gibi
Örselendim hep toplumda zamanında
Bu yüzden herkese tepeden bakarım
Kimseyle anlaşamam burnum havada
Kimseyi sevmem herkesten nefret ederim
Kızarım öfkelenirim gürlerim
Bu yüzden beni de hiç sevmezler. ama,
Samimiyetsiz de olsa saygı duyarlar
Bir zamanlar hep gülerdim
İnsanlara
Ne oldu peki hep suistimal oldu
İyi niyetin bedeli
Ama şimdi ben buyum
Artık hiç değişmez huyum
Böyle mi olmalıydı illaki
Yaşamak için bir arada
Öfkeye mi aşık olunmalı?
