Yorgunsun kadın
Huzura ulaşamamaktan
İstediğin elbiseyi kuşanamamaktan
Fazlasıyla yorgun düşmüşsün
Seni küçük düşürmüşler yıllarca
Sen yine de hepsine şefkatle gülmüşsün
Örmüşsün duvarlarını bir başkalarına
Daha örgü atamadan güzelim saçlarına
Elin kaşık tutmuş, göğsün çocuk doyurmuş
Dünyanın yükünü sırtına almış kadın
Yine de bu dünyaya çocuklar doğurmuş
Taşımışsın bizleri hem karnında hem sırtında
Yaradan kıyak geçmiş kadına
Yoksa bu kadar muazzam gözükebilir miydi
kırklarında
Canın yanmış kadın, türlü insanlar yüzünden
Gözün yaş dolmuş, kafan da kalkmamış hiç
hüzünden
Eğer insanlık görseydi dünyayı senin gözünden
Kimse dönmezdi sözünden, rahat ederdik kadın,
yaşardık bu hayatı huzurla!
