Hayatın durduğu,
ömrün kesintiye uğradığı anlar
Saçlarının özlem,
gözlerinin ahenk,
seslerinin huzur…
Gülüşünün cenneti hatırlatır,
telaşının sevgiyi anımsatır olduğu zamanlar
Bazen çaresizce sızlayan
Bazen yetinmeyi bilen
Bazen herkesten çok düşünen
Bütün bir ömrünü feda eden…
Beli bükülen, saçları ağaran
Evladının ismini duyunca gözleri dolan…
Sevgilisinin hasretinden sayfalarca mektup yazan
Evini güzelleştiren, derleyen, toplayan
Değer veren ama çoğu kez değer görmeyen
Canını sevdiklerine yeğleyen ama canına kıyılan
Küçükken büyüdüğünde, evlendiğinde
Dokuz ay karnında taşıdığında
Yavrusu olduğunda, evinde…
Acıyı bal eyleyip sabreden
Bazen ganimet sayan; kadın
Anne, sevgili, kardeş
Çocuk, bacı, eş
Yoldaş, hâldaş, sırdaş…
İyi bakalım onlara
Onlar bizim ekmeğimiz, suyumuz
Onlarsız dünya; çekilmez bir gezegen
Onlar dünyamızın çiçekleri
Biz de onlar sayesinde yeşerebilen fidanlarız
Bahar mevsiminde
Kadın; dalında güzeldir
İyi bakalım kadınlarımıza…
Kadının hakkı bir gün değil her gündür. Onlara her gün değerini hissettirelim. Değeri hisseden kadın mutludur. Ve mutlu kadının bizim için yapamayacağı şey yoktur. Sevgisi, samimiyeti, sıcaklığıyla bizi kucaklayan,
hakkı ödenemeyen, tüm kadınlarımıza
selam olsun…
?
Size Huriye Civan’ın sesinden çok güzel, bir o kadar da anlamlı bir çalışma bırakıyorum…
“Hiç vazgeçmedim yaşamaktan
ben savaşmaya değil; kendim gibi, yaratılışım gibi yaşamaya geldim.”
