Kalemim Der ki

Yaz içindekilerini dök sayfa sayfa, sen koksun kalem sen yazsın içimden gelen mısralar senle anlam bulsun sen olsun bütün hecem, sen koksun bütün kağıt, kalem olurum sayfa sayfa sen yazarım bütün anlamlar senle anlam buluyor. Kalemim der: yaz yaza bildiğin kadar, o kokana kadar her satır gel diyene kadar, yazıyorum sayfa sayfa içimden gelenle, sana sevgimle, seni yaşamam’la, seni yazmamla.. Kalemim der : mayhoş cümlelerim de yar alan her kelimem her mısram sen olana kadar. Anlatabiliyor muyum benim şiirim; pürneşe bir hayat dilemek gibi seni yazmak kağıda dükülüyor usul – usul içimdekiler. Seni yazmak, seni yazabilmek marifet ister. Kalemim der : doku satır-satır, hece, hece yaz yazabildiğin kadar onu, kalem oldum sana o an sende bana kağıt. Dokunabilirim işte tam da şu an kalemin her kağıda dokunduğunda. Kalemim der : Bir ömr’i muhayyel senle.