Geceyi aydınlatacak bir meşalem yok.
Isınmak içinse sıcak bir ortam aramıyorum.
Üşümek beynimi uyuşturuyor,
Zihnimin duvarlarından ayrılıyorum.
Kabuslarım artık rüyalarımda değil.
Kabusları yaşarken tadıyorum.
Her gün vazgeçerken hayattan.
Bugün de insanlardan ayrılıyorum.
Zaman acımasız ya da insanlar vefasız.
Sorgulamak zihnimin halatlarını kopartıyor.
Bilinmeyen bir kıyı şeridinde yaşarken.
Çoktan bırakıyorum yaşanılan ortamı.
Bilinmeyen bir şehirdeyken
Unutuyor ve unutuluyorum.
Gelen yok, caddeler harabe burada.
Bilmezler, kayıp bir rıhtım burası.“
