Evler görüyorum, çatıları akan;
Evler görüyorum, camların ardından mavilikleri seyre dalan.
Çocuklar var doyumsuz istekler peşinde,
Amaçsızca savrulan.
Çocuklar var umuda olta atan,
Laf anlamaz söz dinlemez;
Oysa çocuk bilmez yoksulluğu
Ey zamanın insanı bu ne hak!
Biri yerken biri baktı;
Kıyamet hani kopacaktı?
Senin kalbinde yaprak bile kımıldamadı.
??????
??