Lösemi tedavisi gören Elif Ayça, ilik naklinin gerçekleşmesiyle sağlığına kavuştu. Bağışçısına bir mektup yazarak onunla tanışmayı isteyen minik kız, ilk mektubuna cevap alamadı. İkinci bir mektup kaleme alan Elif Ayça ve ailesi donörün ağabeyinden gelen cevap mektubuyla yıkıldı.
Adana’da yaşayan 8 yaşındaki Elif Ayça Arık’a 2 yıl önce lösemi teşhisi konuldu. Aylarca kemoterapi gören Elif Ayça, ilik nakli sonucu sağlığına kavuştu.
”CEVAP 3 AY SONRA GELDİ”
9 donörün kemik iliği yüzde 100 uyumlu çıktı. En uygun kök hücre bağışçısından alınan ilik, minik kıza nakledildi. Elif Ayça hızla iyileşirken, Türkiye Kök Hücre Koordinasyon Merkezi vasıtasıyla adını bile bilmediği donör için çizdiği bir resim gönderdi.
Elif ve ailesi mektuba karşılık alamayınca 2 ay sonra başka bir mektup kaleme aldı. Cevap, 3 ay sonra geldi.
”KARDEŞİM YAŞAMININ BAHARINDAYDI”
Donörün ağabeyinden gelen cevap mektubunda şöyle yazıyordu:
”Öncelikle size cevap vermek için bu kadar zaman beklettiğimiz için çok özür dileriz. Ben size donör olan kişinin abisiyim. Kelimelere nerden başlayacağımı bilmiyorum. Kardeşim sizleri göremeden vefat etti. Trafik kazasında ağır olarak yaralandı ve doktorların müdahalesine rağmen birkaç gün yaşayabildi. Şu satırları yazarken çok zorlanıyorum ki kardeşimi size nasıl anlatsam bilemedim. Kimseye zararı dokunmayan, daha yaşamının baharındaydı. Sizden gelen ilk mektubu okuduğunda o denli sevinmişti ki bunu derhal bizimle paylaştı. Yüzündeki o heyecan gözümün önünden asla gitmiyor. Kardeşim, yaşamının baharındaydı. Keşke fakat keşke bu kaza yaşanmasaydı; sizler de onu tanıyabilseydiniz. Ben ve akrabalarım, sizi artık bizlerden biri olarak görüyoruz. Annem ve babam da sizlerle tanışmayı o denli fazlaca istiyorlar ki, evlatlarının acısını bir nebze de olsa bu şekilde dindirebilmeyi umuyoruz.”
”SÜPER KAHRAMANIM”
İlik bağışıyla hayata tutunan minik kız, ”Ben hep donörümle vakit geçirmek istiyordum ama o vefat etti. O yüzden ailesiyle görüşeceğim. Onlara sımsıkı sarılacağım. O benim süper kahramanım.” dedi.
”AİLEYLE BULUŞMAK İSTİYORUZ”
Elif Ayça’nın annesi Betül Demirbaş, kızına donör olan kişiyle tanışmak istediklerini belirtti. Onları kendi ailesi gibi gördüğünü söyleyen Demirbaş: ”Biz hep umut ettik. Tanışalım, görüşelim istedik. Çünkü arada bir kan bağı oluştu. İkinci mektuptan sonra bizi yetkili birisi aradı. Aldığım cevapla yıkıma uğradım. Önce kızıma söyleyemedim. Günlerce birbirimize sarılıp ağladık. Ailesine taziye ziyaretinde bulunmak istedim. Fakat bir türlü ulaşamadık. Aileyle buluşmak istiyoruz” dedi.
