Saçların, düğümlediği zamanlar gökyüzünü
Bulutlar oluşuyor, gözlerin gibi
Kirpiklerin, büktüğü zamanlar yeryüzünü
Hilaller oluşuyor, kaşların gibi
Ve senin yüreğin güldüğü zaman
Medeniyetler doğuyor, bazen sen medeniyeti
Bazen ben, bazen biz medeniyeti
Hiç bir zaman onlar olmuyor bu medeniyetin ismi
Çünkü biz
Sadece ikimizi var etmiştik birlikte
Ellerin ellerime, gözlerin gözlerime
Kokun tenime sinmişti,
Bir gökyüzü hayal etmiştik beraber
Sevdamızın temeli üzerine inşa etmiştik
Gözlerin bu gökyüzünün başkenti olacaktı
Kaşların akşamları meydana gelen hilali anlatacak
Gülüşlerin bayrak niteliği taşıyacaktı
Birlikte yazacaktık sevdamızı o gökyüzüne
Ama sen artık
Kayboldun hayalini kurduğumuz o yerde
Gülüşlerin bir tek o anda diz çöktü belki de
Sevdamızın temelini çöktürdü gidişin
Gözlerin işgal edilmiş bir başkent oldu
Kaşların sadece işlevsiz bir hilal
Geri dönmen beklenir
…
