Mutluluk nedir ki??Bu soruyu çoğu zaman açıkça sormasak da kendimize aslında insan bir ömür bunun cevabını arar. Neyi aradığını bilmeden. Kim der ki ‘Ben mutluluğu arıyorum’ diye? Oysa arayışlarımızın temelinde o yok mudur?
Mutluluk: “Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik” anlamına gelir.?
Aslında bence mutluluk somut bir şey olmadığı için onu elde ettiğimizde farkedemiyoruz ya da elimizden gittiğinde. Sıkıca saramıyorum ki kollarımı ona giderken engel olabileyim. İkna etmek için diller dökeyim… Yani bu durumda yapmamız gereken onun gelmesini beklemek olmuyor gibi. Ya da gittiğinde ardından hüzünlenmek. Bunlar daha çok bahane gibi mutluluğa.
Bir yerde okumuştum ” Başarı, istediğini elde etmektir… Mutluluk ise elde ettığını sevmek…” .
Peki ben neyi istiyorum başarı mı, mutluluk mu?
Konumuz mutluluk. Evet mutluluğa giden yolları arıyoruz. Sanırım en kısa yol ânı yaşamak. ‘Mutlu muyum, mutsuz muyum?’ Bunları bırakıp ânın içinde mutluluğa yer açmak.
Yani Mevlana’nın deyimi ile
“Başarı bir seyahattir, hedef değil. Mutluluk, gidilen yolun üzerindedir, yolun sonunda değil. Yolun sonunda olsa, ona varıldığında yol bitmiş ve vakit de geçmiş olurdu. Mutlu olmanın zamanı ise bugündür, yarın değil.”
“O zaman mutlu son yoktur, mutlu hayat vardır.” diyebiliriz. Mutluluğu, yarının bilinmez sularına bırakmaktansa bugün onu doyasıya yaşa. Mesala yaptığın işten, meşguliyetinden haz almaya çalış. Karşında ki insana tebessüm et. Mutlu olmak için beklemekten ziyade fırsat yarat. Bak mutluluk domino taşına benzer sen bir adım gelirsen o sana koşar. Ânın içinde mutluluğa yer aç.?
