Bu sabah yine boğazımda senden kalan bir fazlalıkla yutkunamayarak uyandım.
Bu kez her zamankinden daha fazla cüretkârdı cümlelerin, oysa ben hâlâ bir sürü süzgeçten geçiriyordum kelimelerimi.
Bu kez kalmak için olayların iyi tarafından bakmaya çalışmamaya söz verdim,
Gitmem için bu kadar çabalarken sen, ve bu kadar değersiz hissediyorken kendimi.
Sana çıksın diye caddelerim, vazgeçtiğim tüm ara sokaklar geçti gözümden.
Sen bil diye sevdiğimi, anlatmaya çalıştığım onca şeyi hiç anlamamış olduğun gerçeğiyle sarsıldım biraz.
Bana inan diye ve güven diye mesela,
Elini sımsıkı tutmaya çalıştığım ellerimi acıtmanı seyrettim.
Ben hiç yokmuşum gibi davrandın çünkü istediğin buydu.
Peki sevgilim,
Yokluğumu hisseder misin bilmiyorum ama,
Karşına alıp istediğin gibi üzebileceğin biri yok artık.
Beni bir daha ağlarken göremeyeceksin
Bir tek buna seviniyorum.
