PRERNA

PRERNA

Dear Prerna, sana hangi lisan ile sarılayım? Ecnebi lugatlerin seni incitmesinden korkarım. Korkarım gözlerindeki ışıltının göçüp gitmesinden. Seninle ben Prerna, farklı lisanlardaki aynı sese talibiz. Gözlerimizde ki rengi kuşanmak isteyenler için baharın habercisi olacağız.

Sen Prerna, genç kızlığımın sancağı semada seyredaldığim hayallerimin minberisin. Parlayan bir ışığı kapatmaya hangi setrin yeter ki? Sendeki Prerna, bu hayatı yaşanabilir kılan. Âlemde varolan durağanlık veyahutta süreğenlik. Biricik mahsus ve münhasır kılınan insan vasfına yakışı kalır mı? İnsan , kelâm olmadan doğduğunu mu sanır? Ne yazık! Çünkü âlemden gayrı tek kişilik tahtında yaşar insanoğlu. Issız ve yalnız bu tahttın ihtişamı, o derin boşluğu kapatmaya yetmezdi. Sendeki bu temsil, tüm dünyayı memleket kılan tezahürlerdendir.  Yani Prerna, bu ikindi manzarası güzellemesi şüphesiz hayal cepheme nazırdı. Benimdi, bana özeldi. Âdeta kelamımın ziynetiydi. Benim arzuma tâbîydi. Onu memleket bildim, hattından nazar etmedim. Kıymet bilmek, kimlik bilmekten öteydi. Çünkü kıymet, nimetti. Ardı arkası kesilmeyen şükrünü sığdırmaya yer ararım. Yeşilin hoyratlığını kesmek, mecnunluktur. Peki ya bozkıra teslim olmaya ne demeli? Hangi şehirde olduğunu bilmek seni o topraklara yâr etmeye yetmez.Gönlün mutmain kılındığı her belde de gurbetsin artık.

Aman ha Prerna! Doğumu bu fidandan mahrum kılıpta yazık etmeyelim ömre. Sonra başlar her tebessüme bel bağlayışlar. Her taşı kader sanmalar. Her nefeste onu aramalar. Her çığlıktan ürkmeler. Ak, karadır. Belkide kara, ak. Yansıması bu hayatın yanıltır beni. Engebesiz vücudun titreşimleri varır kapıma. Sesi kısılmış satırların şairi hatrına Prerna! Seninle ben, farklı lisanlardaki aynı sese tâlip kalmaliyiz.

Yabancı kelimelerin anlamları;

Lisan= dil , sert=örtü, münhasır=özel kılınan, tezahür=görünen, nazır=bakan