Bugün “En Çok Kendimden … Diliyorum” diyerek başladım güne, bir mektup sayesinde.
Başkalarını kaybetme, yanlış anlaşılma, yalnız kalma, sevilmeme, terk edilme korkularım yüzünden pek çok şeyi yok saydığım, görmezden geldiğim ve özür dilediğim zamanlarda bir an durup aslında en büyük haksızlığı kendime yaptığımı fark etmemi sağlayan bir mektup aldım.
En derin mutsuzluk nedeni; kendi değerinin farkında olmamak, kendisini sevmemek, kendinde kusur aramak, insanın kendi varlığını reddetmesi değil de nedir?
Koyu harflerle sıralı kelimeleri okurken şimdi elinize bir kalem ve kağıt alıp kendinize özür mektubu yazın lütfen. Çünkü inanın en çok kendinizden özür dilemeyi hak ediyorsunuz diyordu şu satırların başında:
Ruhsal Bilge’nin mektubu
Bugün her şeyden önce, kendimden özür dilemek istiyorum. Kendime karşı çok sert olduğum için… Günün sonunda mutsuz olmanın bedelini ödemek zorunda olduğum ve mutluluğu engellediğim için. Sürekli korku ve endişe içinde yaşamayı seçtiğim için… Sadece tembel veya yorgun olduğum için değil duygularımdan kaçınma isteğim yüzünden çok fazla uyuduğum için… Olumsuzluk enerjisi beni içine çektiğinde onunla savaşmadığım için… Kendime kızarak, kendimi suçlayarak ve kendimi acımasızca yargılayarak iyi yanlarımı öldürdüğüm için… Ve içimdeki çocuğun ne istediğine kulaklarımı tıkadığım için kendimden özür dilerim. Yetersiz, zeki, güzel, yetenekli, akıllı olmadığımı düşündüğüm, duygularımı ve düşüncelerimi kontrol edemediğime inandığım, cesaret bulamadığımı sandığım, sustuğum kabullendiğim ve kendi değerimi hiçe saydığım için kendimden özür dilerim. Başkalarının ne düşündüğünü ve ne istediğini bir öncelik olarak belirlediğim için, kendimi hiç durmadan ertelediğim için, hayallerimi karanlık bir çekmeceye kaldırdığım için, birilerinin neyi nasıl yapmam gerektiğini bana söylemesine fırsat verdiğim için ve kendimi yetersiz bulduğum için kendimden özür dilerim…
Yaralandığım, incindiğim, zorbalığa uğradığım ilişkilerin içinde kalmaya devam ettiğim ve kendimi bunlara layık gördüğüm için ‘Kendimden özür dilerim’.
Sevgiyle ve ışıkla…
Ruhsal Bilge
Mektubu okurken ve yazarken aklıma başka şeyler de geldi. Gözyaşlarımın yanaklarımdan süzülmesine de izin verdim. Kalbimi gözyaşlarıyla yıkadım, temizlendim. Artık eminim insanın kendisiyle barışması iyi hissettiriyor. Ruhsal Bilge’nin tavsiyesi üzerine kolayca mektubu bulabileceğim bir yerde saklayacağım. Ve yine önceliklerim başkaları olursa, kendime haksızlık ettiğimi anlayabilmek için bu mektubu okuyacağım. Sizlerle de bu mektubun orijinalini paylaşıyorum. https://www.ruhsalbilgelik.com/en-cok-kendimden-ozur-dilerim/
Anladım ki insan tek başına dünyayı bile değiştirebilecek bir güce sahip. İçerisi değiştiğinde dışarısı da değişmeye başlıyordu çünkü, gördüm. İçeriyi onardıkça dışarısı da tamir oluyordu. İçin güldüğünde dışarısı da gülümsüyordu sana. Yani sen içindekini değiştirdiğinde dünya da sana göre değişiyordu.
Belki de bir türlü tarif edilemeyen mutluluk buydu işte…
Kalemine sağlık, sayende yine içimde yolculuğa çıktım. Heyecanın hiç solmasın. ????
Teşekkür ederim aynı sekilde senin de heyecanın, hayallerin, tebessümlerin solmasın. ?
Daima sevgiyle ve ışıkla… ?